Er heerst – nog steeds – een taboe op rouw in Nederland. Misschien zelfs wel in de hele westerse wereld.
Natuurlijk mogen we even verdrietig zijn, maar er wordt al snel verwacht dat je het leven weer “normaal” oppakt. Dat blijkt bijvoorbeeld wel aan het bizar korte rouwverlof in Nederland, maximaal vier dagen (van dag van overlijden tot uitvaart)!
Ook blijkt het voor velen lastig om te praten over of vragen naar rouw. Doordat het ongemakkelijk is of doordat men niet weten wat wel en niet gezegd of gevraagd kan worden.
Het is makkelijker om ergens over te praten als er meer over te lezen is. Omdat het je informatie geeft of je er makkelijk naar kunt verwijzen om zo een gesprek op gang te brengen.
Daarom deel ik graag mijn verhaal, bijvoorbeeld op deze plekken:
